Ο φροντιστής δεν πρέπει να ξεχνά τον εαυτό του, οφείλει να του αφιερώνει χρόνο. Πρέπει να θέτει ρεαλιστικούς στόχους και να ζητά βοήθεια από τρίτα πρόσωπα, όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες του ασθενούς. Πρέπει να αντιληφθεί ότι και η δική του υγεία χρειάζεται φροντίδα και δεν πρέπει να την παραμελεί.

Οι φροντιστές προκειμένου να νιώσουν καλύτερα από τη φόρτιση της φροντίδας του ασθενούς, θα πρέπει να συμπεριλάβουν κάποιες καλές συνήθειες στη ζωή τους, όπως είναι οι σωστές ώρες ύπνου(περίπου 7 ώρες), η ελεγχόμενη χρήση αλκοόλ και καφεΐνης, η σωστή διατροφή, ο διαλογισμός (γιόγκα)και η σωματική άσκηση. Η μέτριας έντασης καθημερινή άσκηση, για περίπου 20 λεπτά, μειώνει την αρτηριακή πίεση που οφείλεται στο άγχος, βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου και μειώνει την κατάθλιψη.

Παράλληλα, οι ομάδες υποστήριξης συγγενών (1-2 ώρες) για περίπου 8-12 εβδομάδες, που εστιάζονται, είτε σε συγκεκριμένα θέματα, είτε σε θέματα που φέρνουν οι συγγενείς, συνεισφέρουν στην απόκτηση ελέγχου των συναισθημάτων και της ίδιας της ζωής των φροντιστών, με την απόκτηση νέων δεξιοτήτων. Επίσης, δημιουργούν το αίσθημα ότι δεν είναι μόνοι και συχνά αποκτώνται νέες φιλίες, που διατηρούνται και μετά την απώλεια των ασθενών. Παράλληλα, οι ομάδες αυτές λειτουργούν ως μέσο νοητικής αφύπνισης και πνευματικής διέγερσης των φροντιστών.

Επίσης, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η φροντίδα του ασθενούς μπορεί να έχει και κάποια οφέλη για τον φροντιστή, όπως είναι η αίσθηση ενός νέου νοήματος στη ζωή, ή το αίσθημα συναισθηματικής πληρότητας για την αφοσίωση στο σύντροφο. Ακόμη, δίνεται η ευκαιρία να ανταποδώσουν τα παιδιά στον γονιό, όλα όσα τους έχει προσφέρει. Επιπροσθέτως, η φροντίδα ανανεώνει τη θρησκευτική πίστη και δίνει την ευκαιρία για δημιουργία νέων σχέσεων με ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή των φροντιστών ή για ενίσχυση των ήδη υπαρχουσών.