Η οικογένεια δεν είναι μόνο συνεργάτης της ιατρικής ομάδας που ασχολείται με τον ασθενή, αλλά αποτελεί και η ίδια «ασθενής» ή «πελάτης», που χρειάζεται θεραπευτική παρέμβαση και περίθαλψη.
Η παροχή φροντίδας στον ασθενή με άνοια έχει επιπτώσεις στο φροντιστή σε διάφορους τομείς, όπως στην οικονομική του κατάσταση, στην οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική ζωή, στην ψυχική υγεία, με συχνότερες διαταραχές την κατάθλιψη και τις αγχώδεις διαταραχές και στη σωματική υγεία. Επίσης, έχει βρεθεί ότι το χρόνιο άγχος του φροντιστή επηρεάζει ακόμα και το ανοσοποιητικό του σύστημα.
Ο φροντιστής ενός ασθενή με άνοια έχει αναγκαστική εμπλοκή στο ρόλο αυτό, δεν είναι δηλαδή εθελοντής. Συχνά χρειάζεται να παίξει το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος, έχει περιορισμένη κοινωνική στήριξη, ενώ αντιμετωπίζει πολλές φορές την απομόνωση και την οικονομική δυσχέρεια. Τα συναισθήματα που εμπλέκονται στη σχέση φροντιστή – ασθενή καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από την αγάπη, το φόβο (για το παρόν και το μέλλον), την ενοχή, την απόρριψη, την επιθετικότητα, το ενδιαφέρον και την αμηχανία.
Οι συγγενείς αυτό που πρώτα απ’ όλα πρέπει να κάνουν είναι να ενημερωθούν για τη νόσο και να εκπαιδευτούν σε στρατηγικές για αποτελεσματική και ευέλικτη φροντίδα. Θα πρέπει να ενημερωθούν για τα χαρακτηριστικά και την πορεία της νόσου, να εκπαιδευτούν στην αντιμετώπιση πρακτικών προβλημάτων, να συμμετέχουν στη θεραπευτική διαδικασία, καθώς και σε συνεδρίες ατομικής και οικογενειακής υποστηρικτικής ψυχοθεραπείας. Επίσης, πρέπει να αναζητούν υποστήριξη από κοινωνικές πηγές, όπως σωματεία αλληλοβοήθειας, ΚΑΠΗ κ.λπ.